جانِ هرکس دوست داری، جانِ من آرام‌تر            دست و پا را گم نکن، ناله مزن آرام‌تر

دست و پا کمتر بزن بیرون کشم این تیر را            می‌کُـشی آخـر مرا ای بت‌شکـن آرام‌تر

شیرخواره کودکم! آماده‌ای؟ وای از دلم            تیر را بیرون کـشیدم، خـسته تن آرام‌تر

گوش تا گوشت عجب ذبحی شده بی‌عیب و نقص            سر که آویزان شده گـلگـون بدن آرام‌تر

باز هم کُـشتی مـرا با گریه‌هایِ آخـرت            می‌زنم بوسه بر این غـنچه دهن آرام‌تر

مـادرت ای‌کاش از خـیـمه نیـاید دیـدنت            می‌برم دفنت کنم دور از دو زن آرام‌تر

مطمئنم سُمّ مرکب‌ها به تو خواهد رسید            می‌شوی مانـندِ من صـدپـاره تن آرام‌تر